چه برسراین ملت آمده است.
روزگار غریبی است ملتی با پیشینه تاریخی کهن که هرگز در طول تاریخ در مقابل هیچ زور مداری سر تعظیم فرود نیاورده و برای دفاع از تمامیت ارضی کشور و ناموس ملت رنج ها و مصیبت ها ی فراوانی به جان خریده است .
امروزه را چه می شود که چنین خوار و ذ لیل در برابر مشتی اخوند حیران مانده اند و در مدار بد وبدتر حرکت می کنند .
کسانی که برای چپاول ثروت این کشور حتی حاضر به دادن خفت بار ترین امتیازها در مقابل ابر قدرت پوشالی و دروغین شرق سر تعظیم فرود می اورند وحقوق حقه این ملت را در دریای خزر از پنجاه درصد به کمتر از سیزده درصد تقدیم به بیگانگان می کنند .
به راستی ما در کجای تاریخ ایستاده ایم ؟
رژیم اخوندی که جز با زبان زور و ارعاب ملت ایران خود سر مست از میلیاردها دلار در امدهای نفتی جامعه ی جهانی را به بازی گرفته است و با مزدوران و جیره خواران خارجی چه غربی و شرقی و بعضی از کشور های به اصطلاح اسلامی صفحات شطرنج را برای بقای حکومت ننگین خود مهره چینی میکند .
وظیفه ی ما چیست ؟
ایا باید به انتظار قهرمان موعود نشست !!
امروزه حکومت ملایان شدید ترین فشار های روحی وروانی را به ملت ایران تحمیل میکند .
فقر . بیکاری . تورم . فحشا . اعتیاد . ... اعدام های دسته جمعی در ملأ عام دستگیری و شکنجه فعالین دانشجویی و حقوق بشر و سر کوب شدید اقلیت های مذهبی و قومی همه ی اینها در ماندگی و استیصال حکومت رو به زوال اخوندی را نشان می دهد .
امروزه نام بردن از فردی در حکومت ملایان به عنوان مقصر اصلی به بازی گرفتن شعور سیاسی ملت ایران است .
این حکومت اخوندی است که در مدت بیست و هشت سال مسبب همه ی ناکامی ها و از بین رفتن غرور این ملت غیور شده است .
این رژیم باید جواب ظلم و ستمی که بر این مردم روا داشته پاسخ گو باشد
متأسفانه نیروهای با اصطلاح اپوزیسیون در خارج جز فحاشی به حکومت ملایان نه تنها نتوانسته اند راه کارهای برون رفت از این منجلاب را به جامعه ایران تزریق نما یند بلکه خیلی از انهادنبال روی سیاست یک بام ودو هوا بودند.
کاری که احمد چلبی با امریکا کرد و او را برای بقای حکومت اخوندی ایران به منجلاب رژیم صدام کشاند
به راستی ما ملت را چه می شود ؟
آیا باید منتظر ظهور قهرمانی باشیم که یک شبه بیاید و بساط این نا اهلان را جمع کند ؟
آرزو هر چه قدر بزرگ باشد دست یافتنی است
اما ان قهرمان واقعی خود ملت ایران است نه هیچ فرد یا قدرت خارجی دیگر
اگر ملت متحد شوند هیچ چیز دور از انتظار نیست .
حکومت ملایان به مرحله ای رسیده است که در مسائل سیاست خارجی وداخلی دچار روزمره گی شده است
تنها چیزی که رژیم را دل گرم می کند اختلاف در بین مردم است
این حربه اصلی حکومت برای بقا است پس بیاییم برای همیشه این فرصت ها را از دست رژیم بگیریم و دست در دست برای سر بلندی کشور عزیزمان متحد و یک دل شویم
حکومت ها می روند ولی انچه باقی می ماند حافظه ی تاریخی ملت ایران است که به قضاوت خواهد نشست
پس بیاییم چشمان جستجو گر ایندگان را نسبت به خود شادمان کنیم
شاید روز گار غم انگیز و زلت بارما سر مشق راه انان قرار گیرد آخر زکه نالیم که از ماست که بر ماست
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر